Η μοναρχία είναι μια μορφή διακυβέρνησης στην οποία η ανώτατη εξουσία στο κράτος ανήκει σε ένα άτομο, που ονομάζεται μονάρχης, και κληρονομείται επίσης. Τόσο ο βασιλιάς όσο και ο αυτοκράτορας, ο βασιλιάς, ο σουλτάνος, ο δούκας, ο khan κ.λπ. μπορούν να λειτουργήσουν ως μονάρχης.
Οδηγίες
Βήμα 1
Υπάρχουν τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά που δείχνουν μια μοναρχία:
- η εξουσία στην πολιτεία ανήκει σε έναν κυβερνήτη για όλη τη ζωή.
- η εξουσία στο κράτος κληρονομείται ·
- ο μονάρχης είναι η προσωποποίηση της ενότητας του έθνους και αντιπροσωπεύει τη χώρα σε διεθνές επίπεδο ·
- ο μονάρχης είναι ανεξάρτητος και απολαμβάνει νομική ασυλία.
Στην πραγματικότητα, δεν πληρούν όλα τα παραπάνω κριτήρια όλα τα κράτη που θεωρούνται μοναρχικά. Επιπλέον, συχνά δεν είναι εύκολο να σχεδιάσουμε μια γραμμή μεταξύ δημοκρατίας και μοναρχίας.
Βήμα 2
Οι μοναρχίες υποδιαιρούνται σύμφωνα με το πεδίο των περιορισμών:
- απόλυτη μοναρχία (όλη η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του μονάρχη, και οι αρχές είναι εντελώς υποταγμένες σε αυτόν) ·
- συνταγματική μοναρχία (η εξουσία του μονάρχη περιορίζεται από το ισχύον σύνταγμα, ή τις παραδόσεις ή τα γραπτά δικαιώματα).
Βήμα 3
Με τη σειρά του, η συνταγματική μοναρχία υποδιαιρείται περαιτέρω σε δύο τύπους:
- κοινοβουλευτική (τα καθήκοντα του μονάρχη περιορίζονται σε αντιπροσωπευτικά, αλλά δεν έχει πραγματική εξουσία)
- δυαδικότητα (η εξουσία του μονάρχη περιορίζεται από το κοινοβούλιο και το ισχύον σύνταγμα στον τομέα της νομοθεσίας, εντός των ορίων τους έχει την ελευθερία να λαμβάνει αποφάσεις).
Βήμα 4
Σύμφωνα με την παραδοσιακή δομή, οι μοναρχίες χωρίζονται στους ακόλουθους τύπους:
- Αρχαία Ανατολική (η πιο αρχαία μορφή διακυβέρνησης, είχε τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά)
- φεουδαρχικό (ονομάζεται επίσης μεσαιωνικό)
- θεοκρατική (η εξουσία ανήκει στον αρχηγό της εκκλησίας ή στον θρησκευτικό ηγέτη).
Βήμα 5
Επιπλέον, σύμφωνα με τα στάδια της ανάπτυξής της, η φεουδαρχική μοναρχία χωρίζεται σε:
- πρώιμη φεουδαρχία
- κληρονομικό?
- εκπρόσωπος κτημάτων ·
- απόλυτο.
Βήμα 6
Μεταξύ των πλεονεκτημάτων της μοναρχίας είναι: προετοιμασία του μελλοντικού μονάρχη στην εξουσία από τη γέννηση. τη δυνατότητα διοργάνωσης εκδηλώσεων που είναι χρήσιμες μακροπρόθεσμα · την ευθύνη του μονάρχη για το κράτος · αναγνώριση του διαδόχου, η οποία ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο σοκ, κ.λπ. Τα μειονεκτήματα περιλαμβάνουν: έλλειψη νομικής ευθύνης του μονάρχη. επιλέγοντας έναν νέο κυβερνήτη κατά τύχη, και όχι ψηφίζοντας για τους πιο αξιόλογους κ.λπ.
