Στη μυθοπλασία και τη δημοσιογραφία, μπορείτε συχνά να βρείτε τον όρο "άσχημο". Ποιος αποκαλείται άοσμο άτομο; Τι σκιά έχει αυτός ο όμορφος ορισμός; Τις περισσότερες φορές, η λέξη "odious" χρησιμοποιείται σε σχέση με τους πολιτικούς αντιπάλους, επιδιώκοντας να τονίσει τις αρνητικές τους ιδιότητες.
Τι σημαίνει η αηδία
Κατά καιρούς, η λέξη "odious" ή "odious" ακούγεται στα ραδιοφωνικά προγράμματα και στις τηλεοπτικές οθόνες. Στο στόμα δημοσιογράφων, πολιτικών ή δημόσιων προσώπων, αυτός ο όρος συχνά παίρνει μια αρνητική χροιά. Και αυτό είναι αρκετά δικαιολογημένο, δεδομένου ότι αυτή η λέξη έχει τις ρίζες της στη λατινική γλώσσα, όπου σημαίνει "δυσάρεστο, δυσάρεστο, μίσος".
Ένα κακό άτομο είναι ένα άτομο που είναι δυσάρεστο στην επικοινωνία, είναι επιρρεπές σε σκάνδαλα και έχει μια ελκυστική συμπεριφορά. Τις περισσότερες φορές αυτός ο ορισμός χρησιμοποιείται στη δημοσιογραφία και τον δημοκρατισμό, αν και μπορεί επίσης να βρεθεί σε ζωντανή ομιλία. Εάν ένα άτομο είναι επιρρεπές σε αντικρουόμενες συμπεριφορές, συμπεριφέρεται προκλητικά, είναι αγενής προς τους άλλους, δεν λαμβάνει υπόψη τις απόψεις και τα συμφέροντα των άλλων, δεν μπορεί να προκαλέσει συμπάθεια. Ο ορισμός του «odious» συνδέεται μερικές φορές με ένα τέτοιο άτομο.
Αυτή η λέξη σε διάφορους συνδυασμούς χρησιμοποιείται σε σχέση όχι μόνο με ανθρώπους, αλλά και σε άψυχα αντικείμενα και φαινόμενα. Μια λέξη με εκφραστικό χρωματισμό μπορεί να είναι δυσοίωνη, ή ακόμη και μια ολόκληρη κρίση.
Πολλοί αποτρόπαιοι χαρακτήρες, που προκαλούν αντιπάθεια, αηδία και αηδία, μπορούν να βρεθούν σε εγχώριες και ξένες μυθοπλασίες.
Συχνά τα άσχημα χαρακτηριστικά είναι εγγενή στους χαρισματικούς πολιτικούς ηγέτες που έχουν πέσει στην ιστορία. Ένας από αυτούς είναι ο ηγέτης του γερμανικού έθνους, ο Αδόλφος Χίτλερ. Οι ομιλίες και η συμπεριφορά του «κατοχυρωμένου Fuhrer» μπορεί να είναι ένα κλασικό παράδειγμα παράξενης. Παραδόξως, η αληθινή ουσία ενός ατόμου, η οποία είναι ανοιχτή σε έναν εξωτερικό παρατηρητή, μπορεί να είναι αόρατη για τους ενθουσιώδεις θαυμαστές και τους θαυμαστές ενός παράδοξου πολιτικού, που τείνουν να αξιολογούν το είδωλό τους με αποκλειστικά θετικούς όρους.
Odiousness: αποχρώσεις νοήματος
Η λέξη «οδυνηρή», ωστόσο, δεν έχει πάντα και όχι πάντα αρνητική έννοια. Με το ελαφρύ χέρι δημοσιογράφων και συγγραφέων, που είναι ελεύθεροι να χειριστούν τη ρωσική ομιλία, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται ως θετικό χαρακτηριστικό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μερικές φορές μπορεί να κόψει το αυτί σας για να απαριθμήσει τα πλεονεκτήματα ενός συγκεκριμένου ατόμου, το οποίο σε ένα ειδησεογραφικό ή αναλυτικό πρόγραμμα ονομάζεται ταυτόχρονα "ένα άσχημο, εκπληκτικό και θρυλικό άτομο"
Μπορούμε να υποθέσουμε ότι σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για ανάμιξη των εννοιών του "odious" και του "ode". Εντούτοις, το να επαινέται κανείς και να θεωρείται ανόητος πολιτικός δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα.
Υπάρχουν επίσης άλλες πρόσθετες αποχρώσεις του όρου "odious". Έτσι χαρακτηρίζεται μερικές φορές η προσωπικότητα ενός πρωτότυπου ατόμου, που έχει αξιοσημείωτες ικανότητες, έχοντας πάντα τη δική του γνώμη, προχωρώντας και ενεργώντας σε αντίθεση με τις περιστάσεις. Και όμως, με την κανονιστική έννοια, η λέξη "odiousness" προϋποθέτει μια έντονη αρνητική αξιολόγηση των ιδιοτήτων και των ενεργειών ενός ατόμου, γεγονότων ή φαινομένων της πραγματικότητας.
