Το cappella είναι ένας μουσικός όρος που αναφέρεται στον τρόπο εκτέλεσης ενός κομματιού με φωνή. Διακρίνεται για την ιδιαίτερη ομορφιά και τη διείσδυση λόγω του καθαρού ήχου του.
Το να τραγουδάς ένα cappella είναι μια παράσταση μουσικών έργων με φωνή χωρίς συνοδεία μουσικών οργάνων.
Προέλευση και ιστορία
Οι ειδικοί στο χώρο της μουσικής ιστορίας συσχετίζουν συχνότερα την εμφάνιση του όρου "a cappella" με το όνομα του περίφημου παρεκκλησιού Sistine - της μεγαλύτερης εκκλησίας που βρίσκεται στο λίκνο του Καθολικισμού - του Βατικανού. Από εδώ διαδόθηκε η τελετή λατρείας, κατά τη διάρκεια των οποίων προσευχές και εκκλησιαστικά τραγούδια πραγματοποιήθηκαν από τη χορωδία χωρίς μουσική συνοδεία.
Αργότερα, η πρακτική της ψαλμωδίας καππέλας έγινε ευρέως διαδεδομένη σε άλλα θρησκευτικά κινήματα, συμπεριλαμβανομένης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία αυτός ο τρόπος εκτέλεσης μουσικών έργων ως αποτέλεσμα έγινε κυρίαρχος έναντι άλλων. Τον 19ο αιώνα, αυτή η πρακτική καθιερώθηκε σταθερά στην κοσμική μουσική διαφόρων συνθετών, οι οποίοι την χρησιμοποίησαν για να τονίσουν την ομορφιά της μελωδίας. Αρκετοί Ρώσοι συνθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Σεργκέι Ραχμάνινοφ, Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Γκεόργκι Σβιρίντοφ και άλλοι, ήταν ενεργά υποστηρικτές αυτού του στυλ. Στην Ευρώπη, η πρακτική του τραγουδιού "a cappella" έγινε ευρέως διαδεδομένη στα έργα της Αναγέννησης, καθώς και στα έργα των συνθετών που ανήκαν στη λεγόμενη Ολλανδική ή Γαλλο-Φλαμανδική σχολή.
Σήμερα μια κάπα
Αρχικά, αυτή η μέθοδος εκτέλεσης μουσικών έργων χρησιμοποιήθηκε κυρίως από χορωδιακές ομάδες, επομένως ο όρος "a cappella" προηγουμένως υποδηλώνει ακριβώς το ομαδικό τραγούδι. Ωστόσο, η έννοια αυτού του όρου επεκτάθηκε στη συνέχεια, και σήμερα η λέξη "a cappello" αναφέρεται σε οποιαδήποτε παράσταση ενός έργου χωρίς τη συνοδεία μουσικών οργάνων. Στην ομιλία των ανθρώπων που σχετίζονται με τη μουσική σφαίρα, μπορείτε συχνά να βρείτε τη χρήση της φράσης "παράσταση acapella", αν και δεν είναι σωστή από ακαδημαϊκή άποψη.
Σήμερα, ένα τραγούδι cappella ασκείται σε διάφορους βασικούς τομείς. Το πρώτο από αυτά είναι η λαϊκή τέχνη, όπου αυτός ο τρόπος εκτέλεσης έργων πραγματοποιείται συχνά σε χορωδιακή μορφή. Το δεύτερο είναι η ακαδημαϊκή παράσταση, όταν είναι ο τρόπος εκτέλεσης χωρίς συνοδεία μουσικών οργάνων που επιτρέπει σε κάποιον να εκτιμήσει τον πλούτο της εμβέλειας του ερμηνευτή και τη γνώση της φωνής του. Τέλος, η πρακτική του τραγουδιού της acapella δεν έχει χάσει τη θέση της στις εκκλησιαστικές υπηρεσίες, όπου εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ενεργά, και κυρίως στη χορωδιακή παράσταση.
