Η ύπαρξη οποιουδήποτε κράτους σήμερα είναι αδύνατη χωρίς ανεπτυγμένα διοικητικά ιδρύματα. Τα συστήματα διακυβέρνησης υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα - από δημοτικές σε πολιτείες. Ανάλογα με το σκοπό, οι λειτουργίες και οι αρχές λειτουργίας τους διαφέρουν.
Η ουσία τόσο της πολιτείας όσο και της δημοτικής κυβέρνησης εκφράζεται στη σκόπιμη δραστηριότητα φορέων (αντίστοιχα, πολιτείας ή δημοτικού) ή μεμονωμένων υπαλλήλων στη δημόσια υπηρεσία. Οι στόχοι και οι μέθοδοι αυτής της δραστηριότητας είναι διαφορετικοί, αλλά ορισμένες αρχές διαχείρισης είναι παρόμοιες.
Ο σκοπός της δημόσιας διοίκησης είναι να εφαρμόσει την επιλεγμένη πολιτική πορεία. Το κύριο εργαλείο εδώ είναι η νομοθεσία. Με άλλα λόγια, αυτό το είδος διαχείρισης διασφαλίζεται μέσω της ανάπτυξης και έγκρισης διαφόρων ειδών νομοθετικών, νομικών και άλλων πράξεων, και το αντικείμενο της ρύθμισης είναι οι σχέσεις των πολιτών.
Η θεωρία της δημόσιας διοίκησης εντοπίζει διάφορες εννοιολογικές προσεγγίσεις που μπορούν να χρησιμεύσουν ως βάση για το σχηματισμό του διοικητικού μηχανισμού. Αυτές είναι νομικές, πολιτικές και διαχειριστικές προσεγγίσεις. Το πρώτο από αυτά ονομάζει τη νομική προστασία των πολιτών ως την κύρια προτεραιότητα στην εφαρμογή της δημόσιας διοίκησης. Ο δεύτερος προβάλλει το δόγμα της πληρέστερης δυνατής εφαρμογής της βούλησης των ανθρώπων. Η διαχειριστική προσέγγιση, από την άλλη πλευρά, θέτει την απαίτηση για τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα της εργασίας του κρατικού μηχανήματος στην πρώτη γραμμή.
Η δημοτική κυβέρνηση, σε αντίθεση με την πολιτική, ουσιαστικά δεν ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ πολιτών. Ο κύριος στόχος του είναι η αποτελεσματική χρήση και ανάπτυξη υποδομών με στόχο τη βελτίωση της ευημερίας των ανθρώπων που ζουν στην επικράτεια του δήμου.
Σε αντίθεση με τους κρατικούς φορείς, οι δημοτικοί φορείς δεν θεσπίζουν νόμους. Το προϊόν των δραστηριοτήτων τους είναι διάφοροι τύποι κανονισμών, έργων, παραγγελιών σχετικά με τη χρήση δημοτικών περιουσιακών στοιχείων. Επιπλέον, οι αρμοδιότητες της δημοτικής κυβέρνησης περιλαμβάνουν τη λήψη αποφάσεων για τη θέσπιση τοπικών φορολογικών εισπράξεων, τον όγκο του τοπικού προϋπολογισμού, τα προγράμματα περιφερειακής ανάπτυξης κ.λπ.
